Indonesië is een prachtig land

Zomaar zijn we alweer zes weken verder!!.

Hoe is het daar? Hier gaat het nog fantastisch, volop genieten van alles om me heen!

Zes weken terug stond ik op het punt afscheid te nemen van India. Na een fantastische tijd in dit land was de tijd aangebroken voor iets nieuws.
19 januari ben ik naar Kuala Lumpur gevlogen om mijn visum voor Indonesie te regelen. Dat het allemaal niet zo makkelijk gaat als in Nederland is maar weer gebleken. De eerste keer dat ik het probeerde bleek het dicht te zijn vanwege een feestdag. No problem, de tweede dag opnieuw proberen. Bij aankomst waren er geloof ik wel 200 mensen aanwezig. Vol goede moed ging ik in de rij staan. Na ruim 1,5 uur, kwam er een meisje naar me toe die vertelde, sorry, maar je staat in de verkeerde rij. Ok! Vervolgens naar een andere ruimte, wachten, wachten en na een paar uur aan de beurt. Ik had gehoopt dat hetzelfde middag klaar zou zijn, maar nee ik mocht 3 dagen later terug komen. Ik had een visum aangevraagd voor 60 dagen alleen kon de ambassade me niet beloven dat ik deze ook kreeg. Ik vroeg: 'waar ligt het dan aan'? Ja dat ligt aan de baas of hij het wel of niet wil geven. Kortom afwachten hoe de stemming van de baas die dag zou zijn (hmm typisch). Het kon dus zomaar zo zijn dat ik maar 30 dagen zou krijgen en helemaal voor niets 5 dagen in Kuala Lumpur had gewacht,. Ja het leven van een backpacker is niet gemakkelijk hoor ;)

Maandag 24 januari vol goede moed naar de Ambassade en yess ik heb mijn 60 dagen visum gekregen (de baas was toch in een goede stemming die dag), gelukkig maar. Dit samen met een belg in mijn hostel, gevierd met een biertje. Snel een vlucht naar Sumatra geboekt en mijn avontuur in Indonesie kon beginnen! Whoehoeh.

25 januari in de vroege morgen geland in Medan: een stadje waar niet zo heel veel te beleven viel, wat rond-gebanjerd en een eerste indruk van het leven in Indonesie gekregen. Hier al snel nieuwe mensen leren kennen waaronder een engels man die ongeveer hetzelfde plan als mij in gedachten had. De volgende dag vertrokken we op zoek naar een bus naar ‘ Bukit Lawang’, dat werd een lange zoektocht, er reden geen bussen die dag! Gelukkig een mini-busje kunnen charteren die ons wilde brengen. ‘Bukit Lawang’ is een van de laatste plekken in de wereld waar er Oerang Oetangs leven in het wild. Samen met wat Amerikanen en een Gids op zoek naar deze prachtige beesten. Een mooie jungletocht met veel oerang oetangs, echt heel gaaf. Savonds heerlijk gezeten met de locals, er werd gitaar gespeeld en gezongen. Een paar dagen later doorgereist naar ‘ Berastagi’. Een plek in Sumatra met prachtige vulkanen. Ondanks de heftige regenval toch een poging gedaan het gevecht met een vulkaan aan te gaan. Ineens na een paar uur lopen, stonden we op de kraterrand, 2370 meter boven de zeespiegel. Een mooie hike naar een actieve vulkaan.

Hierna was het tijd om door te gaan en een paar dagen te relaxen aan het mooie ‘Lake Toba’. Het grootste kratermeer van Zuid-Oost Azie . We hadden zelf een moterbike gehuurd en het hele eiland over gecrosst. Het kon niet anders dan dat we de verkeerde afslag namen. Voor we het wisten kwamen we terecht op een weg dwars door het regenwoud, hobbelig, modder, water, nog meer modder en de bezine-wijzer stond bijna op z’n laagste punt. Ik zag het al gebeuren, in de middel of nowhere zonder bezine. Maar plots verscheen er een normale weg voor ons, oef! Een avontuur op dit prachtige eiland. Na een paar dagen vond ik het mooi geweest, de engels man gedag gezegd en op naar mijn volgende bestemming. 'Bukittinggi', maar eerst stond mij een busreis van 20 uur te wachten. Ik wilde persee niet met een toeristenbus, dus zat ik daar gezellig tussen alle locals., De wegen hier in Sumatra zijn redelijk slecht en dan in combinatie met de hevige regen voorspelde dat niet veel goeds. Een hel van een busreis.

In 'Bukittinggi' aangekomen zat alles vol vanwege Chinees Nieuwjaar. (Hey wie houd daar nu rekening mee, ik in ieder geval niet). Iemand raadde me aan door te gaan naar ‘ Lake Maninjau’, en onder het motto van: spontane ondernemeningen zijn toch het mooist, ging ik weer op pad met mijn backpack. Ik werd heel vermakelijk aangekeken op het busstation, want ja het blijft bijzonder een blank meisje alleen op een busstation in Indonesie :D!.Twee uur lang met een mini-busje volgepropt met locals naar ‘Lake Maninjau’. Zelfs als het krater-meer tegen zou vallen dan was de weg er naartoe prachtig. Vooral de laatste 10 km waren mooi. Het bestaat uit 44 genummerde haarspeldbochten van 180 graden! Steil naar beneden met een schitterend uitzicht op het meer, de rijstvelden en de bergruggen die om het meer heen liggen. Hier een leuke homestay gevonden maar ik kon slapen. Verder hier een prachtige tour gedaan met een local op de moterbike dwars door de rijstvelden. Hij heeft me de hele omgeving laten zien voorzien van commentaar. Dat is toch het allerleukste op pad gaan met een local. Onderwerpen zoals het moslim-geloof, de regering van Indonesie en hoe oneerlijk de wereld is verdeeld kwamen voorbij. Dat heeft me wel aan het denken gezet.....

Na 4 heerlijke dagen de bus gepakt terug naar Bukittinggi. Gelijk de omgeving verkend. Aangezien ik niet heel goed ben met kaartlezen kon het niet anders dan dat ik verdwaalde. Gelukkig een local tegen het lijf gelopen die me op sleeptouw wilde nemen en het hele stadje heeft laten zien. Dat zijn toch de mooie dingen, je ziet net wat anders dan dat de toeristen zien. En savonds samen met Allessa naar een typische Indonesie dansvoorstelling geweest. Waar bij wij de grootste attractie waren in plaats van de dansers. (wat wil je ook als 2 blanke meisjes tussen alleen maar Indonesische- mannen).

8 februari was het tijd om het vliegtuig vanaf 'Padang' (Sumatra) te nemen richting Jakarta (Java).
Jakarta, een grote drukke vieze stad. Een wereld van verschil met het prachtige niet-toeristische Sumatra. Een stad met 2 gezichten. Aan de ene kant de golfplatenhuisjes en aan de andere kant de grote luxe kantoor-gebouwen. Owja wat ook nog wel een mooi moment was in Jakarta: mijn hotel. Ik weet niet waarom ik daar beland ben, maar volgens mij was het een opvang-tehuis voor mensen uit Sri Lanka die aan het wachten waren op hun visum voor Australie. Deze mannen vonden het maar wat prachtig dat ik hun buurvrouw was voor 2 nachten. Er werd fanatiek gekookt en tv gekeken in de kamer van mijn buurman. Ik werd dan ook voor van alles uitgenodigd. Uiteindelijk heb ik samen met hun de hele middag Indiaanse films gekeken en geproefd van zijn kook specialiteiten.

Vanaf de eerste dag op Java, samen gereist met een andere Maartje en Allessa, erg gezellig. Vanuit Jakarta de trein genomen naar 'Bogor'. Hier lekker rondgelopen en de botanische tuinen bekeken. Helaas ging er vanuit 'Bogor' geen trein naar 'Bandung' dus het werd de bus. Een 3 uur durende bustreis werd 6 uur :D! (de bus-tijden moet je ook hier altijd met een korreltje zout nemen). Dat is ook een stukje van de charme van het reizen. De hele busreis door komen er kinderen muziek maken in de bus en wordt er van alles te koop aangeboden (chips, drinken, kleding, noem het maar op).

Samen met Allessa de hele dag de stad verkent (het valt echt op hoe westers Java is vergeleken met Sumatra). Op zondag 13 februari hadden we een 9 uur durende treinreis naar 'Yogjakarta' voor de boeg. ' Yogjakarta', ook wel de culturele hoofdstad van Java genoemd. Vanuit deze stad verschillende dagtrips gemaakt. Onder andere naar: 'Borobudur' Het belangrijkste boeddhistische monument van het zuidelijk halfrond. Met een omtrek van vijf kilometer en een steenoppervlakte van ruim 60.000 km2 is het complex tegelijkertijd ook een van de grootste monumenten van de wereld. Kortom, 4 heerlijke dagen vol met gezelligheid op straat met de locals en cultuur. De volgende bestemming die op ons lijstje stond: 'De Bromo vulkaan':

De Bromo is de bekendste vulkaan op het eiland Java, Indonesie. De berg is 2392 meter. De vulkaan ligt samen met twee andere vulkanen in een zandzee van 8 bij 10 kilometer. De vulkaan is ontzettend actief op dit moment, (afgelopen november is deze uitgebarsten). S'ochtends om 4 uur zijn we vertrokken met een Jeep. Op sommige stukken, lag over de hele weg een dikke zwarte laag as, dit samen met het gerommel van Bromo op de achtergrond en de stilte die er verder op de berg heerste bracht het mij een beetje een onheilspellend gevoel. Ik vroeg me af waarom ik zo nodig zo vlakbij een heel actieve vulkaan moest komen. Maar eenmaal daar, wist ik het, het gevoel op een heel speciale plaats te zijn waar moeder natuur je heel klein laat voelen. Echt waar, uniek om mee te maken, zeker omdat het gebied afgesloten is voor toeristen. Maar door ons eigenwijze gedrag zijn we door de beveiliging gekomen en de vulkaan van heel dichtbij kunnen zien en horen.

Vanaf de Bromo Vulkaan een bus en boot gepakt richting Bali. Bali is prachtig, eindeloze rijstterrassen. We zijn er vaak met een scootertje op uitgetrokken om het eiland te verkennen, langs kleine dorpjes gereden en genoten van het Balineese leven. Op deze manier ook de niet-toeristische kant van Bali gezien (en die is toch echt veel leuker - mooier dan het toeristische Bali). Ik heb nog een aantal weken te gaan hier in Indonesie. Tot 20 maart om precies te zijn (dan verloopt mijn visum). Na Bali wil ik heel graag naar Lombok en de Gili eilandjes. Kortom nog heel wat mooie dingen voor de boeg.

Wist je dat:
- Het leven van een backpacker echt heel leuk is en iedereen het eens zou moeten proberen
- Ik over ruim een maand, alweer thuis kom en ik dat nog niet kan geloven.
- Indonesie een prachtige cultuur en natuur heeft..
- De mensen echt heel vriendelijk, lief en bescheiden zijn
- Ik veel leuke nieuwe mensen leer kennen
- De wegen in Sumatra best heel slecht zijn.
- De mensen (vooral de oude generatie) nog best een woordje Nederlands spreekt en dat dat erg leuk is om te horen
- Je ook in Indonesie heerlijk goedkoop op de straat kunt eten
- Je hier elke ochtend om 4.30 word gewekt door de Moskee die begint met het ochtendgebed
- Er hier in Indonesie heel veel wordt gerookt? (inclusief alle busritten)

Liefs en een hele dikke kus