Het onvermijdelijke afscheid.....

Er zijn 1000 redenen te bedenken om iets niet te doen maar als er 1 reden is om het wel te doen moet je er voor gaan.

Onder dat motto ben ik bijna een jaar geleden vertrokken naar het prachtige Azie. Mijn reis, mijn avontuur.Een jaar lang zonder mijn lieve vrienden en familie. Op dat moment leek het onwerkelijk en ontzettend lang.
En nu zit het er bijna op...mijn onvergetelijke reis

Ik heb het afgelopen jaar zo ontzettend veel meegemaakt dat ik het vaak nog niet kan bevatten.
De afgelopen dagen heb ik daar heel veel over nagedacht en op terug gekeken. Maar het heeft tijd nodig om dit alles te verwerken.
Ik heb hier heel veel mooie, leuke, vrolijke, en prachtige momenten meegemaakt.
Aan de andere kant ook heel veel armoede en verdriet gezien.
De mensen hier in Azie zijn allemaal zo vriendelijk, lief en vrolijk. Maar vaak is dat alleen buitenkant en schuilt er achter dat vrolijke gezicht een zwaar leven. Ieder is op zijn eigen manier aan het overleven en aan het vechten voor zijn plekje in de samenleving.
Elke ochtend wakker worden met de vraag hoe ga ik vandaag genoeg geld verdienen om mijn kinderen eten te geven en naar school te laten gaan?. Mensen die werken tot aan hun dood. Eerder stoppen zit er niet in. Een pensioen of AOW, dat kunnen ze wel vergeten. Zwaar lichamelijk arbeid, ook al is hun rug versleten. Er moet toch brood op de plank komen. Als je hier geen geld heb en je ziek word, dan heb je pech. Als je hier gehandicapt bent, dan heb je pech. Het leven kan soms keihard zijn.

Echt waar, dan mogen wij in Nederland onze handjes dichtknijpen. Wij hebben het zo goed in Nederland, dat we het ons vaak niet eens realiseren. Er wordt zoveel geklaagd. We maken ons soms druk over dingen die totaal niet belangrijk zijn. Mooie kleren, het weer, een trein die te laat is of de nieuwste mobiele telefoon. Wij kunnen tenminste naar school, niemand hoeft op straat te leven, niemand hoeft te bedelen, we hebben een goede gezondheidszorg. Dingen die voor ons vanzelfsprekend zijn maar die hier absoluut niet vanzelfsprekend zijn. Als ik zie hoeveel mensen er op straat leven, kinderen die niet naar school gaan en de hele dag op straat bedelen en rondhangen, gehandicapten die aan hun lot worden overgelaten omdat er voor hun domweg geen plaats is in de samenleving.
De wereld is oneerlijk verdeeld. Heel oneerlijk.

Daarin tegen heb ik ontzettend veel mooie dingen gezien en meegemaakt in Azie. Iedereen zegt elkaar gedag op straat, neemt de tijd voor elkaar, lachen met elkaar, er is geen haast, ondanks alles genieten ze van het leven. Ze klagen niet en nemen het leven zoals het is.
Iemand vertelde mij hier, waarom de mensen er in Azie zo jong uit zien. Het geheim is: lachen. Een klein simpel woord. De goede man die mij dit vertelde zei: de mensen in 'jouw land' zijn zo serieus, bezig met carriere maken en vergeten te genieten van het leven en ze lachen veel te weinig.

Ik heb de vaak de vraag gekregen, denk je dat je bent veranderd het afgelopen jaar? Als ik daar heel goed over nadenk, is mijn antwoord: Ja.
Ik heb dit afgelopen jaar, heel veel nieuwe dierbare herinneringen, ervaringen en indrukken heb opgedaan, die ik voor de rest van mijn leven met me mee zal dragen en die invloed zullen hebben op mijn denkwijze. Ik zal dit jaar nooit, nooit meer vergeten. Ik heb er geen seconde spijt van gehad en heb genoten van ieder moment dat ik hier was.

Veel nieuwe internationale en nationale vrienden gemaakt, gelachen, gek gedaan, genoten, mooie en indrukwekkende gesprekken met de locals, nieuwe culturen leren kennen en prachtige natuur mogen zien.
Elke dag op zoek naar een nieuwe slaapplek, wat is de allergoedkoopste manier om te eten en reizen. Je niet druk hoeven maken hoe je eruit ziet (heerlijk). Leven met de dag en morgen wel weer verder zien. Jemig wat zal ik het straks lastig vinden om me straks weer in het Nederlandse leventje aan te passen. Ik moet een agenda kopen, dat heb ik een jaar lang niet nodig gehad!
Ik weet zeker dat ik het de eerste weken best heel moeilijk ga krijgen om weer in het gereel te komen. Maar er is een tijd van komen en een tijd van gaan en nu is het tijd om terug te keren naar de werkelijkheid.

Ik wil iedereen die het afgelopen jaar op welke manier dan ook aan mij heeft gedacht, super super super bedanken!!
Ik heb het heel fijn gevonden iets van jullie te horen, zeker als je aan de andere kant van de wereld zit. Hoop dat jullie daarin tegen genoten hebben van mijn verhalen.
Nogmaals: BEDANKT!!!!

Nog een aantal daagjes te gaan voordat ik terug vlieg naar Nederland. Ik heb de afgelopen weken nog heerlijk genoten op het prachtige Lombok, de Gili eilanden, Bali en een verlaten eilandje in Maleisie. Ik ben nu weer terug in Bangkok.

Zaterdag 2 april om 9.00 s'ochtends land ik op schiphol.....
Tot op schiphol en anders tot in Graft..

Wist je dat:
- Ik meer dan 769 uur in treinen, bussen en vliegtuigen heb gezeten en dat, dat ruim 32 dagen is
- Ik 8 keer heb gevlogen
- Ik in meer dan 87 hostels/guesthouses heb geslapen.
- Ik in de meeste vieze kamers heb geslapen en me dat allemaal niets meer uit maakt
- Ik bijna een jaar lang gedouchd heb met koud water en ik dat eigenlijk helemaal niet erg vond
- Ik verschillende keren ratten in mijn slaapkamer en douche heb gehad en ik daar niet zo gecharmeerd van was
- Dat reizen met het local vervoer het allerleukste is
- Dat er na deze reis, nog vele reizen zullen volgen

Voor de aller aller allerlaatste keer vanuit Azie

Liefs en Dikke kus xxxxxxxxxxxxxx