Don't worry be happy, my friend!

Lieve allemaal,

Wederom weer allemaal super bedankt voor de reacties en mailtjes :)!.
Hier gaat het nog steeds super goed, genieten van alles om je heen en leven bij de dag. Heerlijk om nog niet te weten waar je morgen gaat slapen, eten of wie je gaat ontmoeten.

Voor ik het wist was het 22 augustus, de dag waarop ik mijn broertje en Amber na 4 maanden weer zou zien. Alsof er niets was veranderd.
Samen hebben we de stad Bangkok verkent, een voetmassage genomen en de dag erop hebben we met de drieeen de bus gepakt naar Chiang Mai (het noorden van Thailand).
We werden gedropt in een hostel Nice Place. Een vriendelijke thaise man genaamd Tony kwam hier een woordje doen over verschillende jungle-tochten. We gingen voor de tocht van 3 dagen, wat zou betekenen drie dagen geen stromend water, geen andere toeristen, slapen bij de locals en geen elektriciteit. Precies wat we zochten. De dag erop vertrokken we richting Pai, samen met onze 3 nieuwe vrienden uit Haarlem, 1 duitse jongen en onze gidsen: Joep Meloen en Bamboe. Bamboe: een jongen van 17 die om de 10 minuten zei aaah don't worry be happy my friend, pracht kerel.
Ergens halverwege de dag, stopte de truck in een dorpje, daar kregen we een lunch en vanaf daar zouden we te voet verder gaan. Prima, na een aantal uurtjes gearriveerd in een dorpje waar we gingen overnachten. De lieve locals die tevreden zijn met praktisch niets. Een super mooie avond gehad, uiteindelijk had het halve dorp zich bij ons aangesloten, er werd gezongen, gitaar gespeeld, biertjes en zelf gemaakte rum gedronken en opiumpijp gerookt. Ons bedje bestond uit een heel dun matrasje op de houten vloer. Echt back to basic. De dagen die daarop volgde bestonden uit: wandelen, olifant rijden, vlot varen, nog meer wandelen, door de moddel banjeren, waterfall bezoeken, slapen - eten bij de locals en een boel gezelligheid. Eenmaal terug in het hostel hadden we die douche meer dan ooit verdient. Maar een super mooie ervaring die we niet snel vergeten.
Na een week in het Noorden te zijn geweest zette we onze reis voort richting het Zuiden. Een tussenstop in Bangkok om vervolgens door te gaan naar het eiland Koh Phi Phi. Heerlijke daagjes gehad op het strand, een boot/snorkeltocht gedaan, het eiland verkent, gezien vanaf welk punt de tsunami over het eiland raasde (2004), het strand van de film: "the beach" gezien en gerelaxt. Ondanks het regenseizoen toch wat zonnestralen kunnen meepakken.

We hadden nog een weekje over voordat Amber weer naar huis zou gaan en besloten deze laatste week in Maleisie door te brengen. Wat voor ons heel goed uitkwam omdat we vanuit Kuala Lumpur (hoofdstad van Maleisie) naar New Delhi (India) wilden vliegen. Ook vond ik het niet heel erg om Thailand al na 2 weken te verlaten. Vergeleken met Vietnam, Laos, Cambodja vond ik de mensen in Thailand minder vriendelijk en vele malen toeristischer dan de andere landen, zonde!. De mensen hier in Maleisie zijn daarin tegen weer super vriendelijk. Eerst een aantal dagen op een eiland genaamd Penang (georgetown) doorgebracht. Ik heb in maanden niet zoveel hoge flats, shoppingmalls en luxe hotels gezien. Een hikingtocht gedaan op zoek naar schildpadden (helaas nooit gevonden) maar wel prachtige natuur gezien en heel veel loslopende aapjes gezien. De volgende bestemming na Penang was een plaatsje in de bergen, genaamd: Cameron Highlands, de temperatuur was hier een stuk lager dan dat ik gewend ben, heerlijk. Geslapen in een hostel waar de slaapzaal leek op de bovenverdieping van het huisje van oma. Verschillende theeplantages gezien (echt heel mooi), vlinder & bijenfarm en een aardbeien farm (voor ons niet bijzonder, maar een engels meisje dacht dat aardbeiden onder grond groeide, dus voor haar wat het zeker de moeite waard om te zien ahumm). De laatste dagen van Amber zouden we doorbrengen in Kuala Lumpur. Geen super stad, druk, warm en weinig te beleven helaas. Wel de prachtige Twintowers gezien, maar dat is dan ook de enige highlight van de stad. Vanwege het einde van de ramadan & suikerfeest (Maleisie bestaat voor het grootste gedeelte uit moslims) was alles gesloten.
Daarom wat langer dan verwacht op ons visa voor India moeten wachten. In het hostel in Kuala Lumpur wel een aantal bijzondere mensen ontmoet:
- Een 30 jarige Mexicaanse jongen die al 14 jaar aan het reizen is, op zoek naar iets, wat hij waarschijnlijk nooit zal vinden
- Een 65 jarige man die het reizen helemaal heeft gevonden, al 35 keer in India is geweest, slaapt in budgethostels en wil het liefst nooit meer terug keert naar Nederland.
- Een spaans meisje die al 22 maanden aan het reizen is, waar er nog zeker 17 maanden bijkomen en die gelooft dat je nergens geld voor nodig hebt (daar denken wij toch anders over,)
- Een jongen uit New Zealand, die na elke zin ow yeah ow yeah zegt en de komende 7 jaar gaat reizen omdat hij vanwege een schuld niet terug kan naar zijn eigen land (heel apart).

Zaterdagavond Amber uitgezwaaid en maandagavond de nachttrein gepakt vanuit Kuala Lumpur naar het Noord-Oosten, we hadden al gelezen dat het hier aan de oostkust veel islamitischer is dan de rest van Maleisie. Dat was goed te merken, savonds weinig leven op straat, er wordt geen alcohol verkocht, vele male meer hoofddoekjes en weinig toerisme (waar Daan en ik vaak een grote attractie waren). Vaak zaten we als enige toerist in de bus of ergens te eten. Maar gastvrij zijn ze hier zeker. In Kota Baru werden we op straat zelf uitgenodigd om mee te eten (omdat er net een nieuw local hostel werd geopend). Voor we het wisten stonden Daan en ik zelf achter de kookplaat om ons eigen eten klaar te maken. Hoe leuk is dat. De oostkust was een mooie ervaring, waarbij we het ' echte' Maleisie hebben gezien. We gaan morgen opnieuw naar Kuala Lumpur voor ons visa voor India (dat heeft heel wat voeten in de aarde, maar dan heb je ook wel wat). Naar ons idee hebben we iets te lang in deze stad rondgehangen. We verheugen ons enorm op India en Nepal. We pakken 23 september het vliegtuig naar New Dehli en gaan vanuit daar over land naar Nepal. Whoehoe. Dat wordt weer een hele nieuwe bijzondere ervaring.

Wist je dat:
- Ze zowel in Thailand als Maleisie links van de weg rijden
- Ik nu al 5 maanden weg ben en voor het eerst mijn verjaardag niet thuis ga vieren
- Dat alle locals ons landje Nederland kennen en ze daar allemaal iets positiefs over kunnen zeggen
- Op bijna elk huis, winkel, busstation hangt een vlag van Maleisie (hoe nationalistisch)
- Dat ik hier liever de zon niet dan wel zie schijnen (wie had gedacht dat ik ooit bewolking boven zon zou kiezen)
- Als je hier de weg vraagt (wat vaak voorkomt) 9 van de 10x de verkeerde kant op wordt gewezen, maar dat ook een stukje van de charme is.

Tot de volgende keer.
Liefs en Dikke kus......